inhoud:
- Medische video: 10 things you didn't know about orgasm | Mary Roach
- Wat weten wetenschappers over het syndroom van Bálint?
- Waarom ervaar ik dit syndroom?
- Hoe een diagnose stellen van dit syndroom?
- Wat zijn de behandelingen voor dit syndroom?
Medische video: 10 things you didn't know about orgasm | Mary Roach
Het syndroom van Bálint is een groep van drie symptomen die samenkomen als gevolg van een beroerte aan de rand van de pariëtale en occipitale hersenkwabben. De symptomen van het syndroom van Bálint zijn:
- Onvermogen om de kamer rond te zien
- Het onvermogen om objecten te nemen terwijl ze naar het object kijken, vanwege het gebrek aan coördinatie van bewegingen in de ogen en handen
- De neiging om slechts één object te zien in termen van visie
Omdat het syndroom van Bálint niet vaak voorkomt en moeilijk te beoordelen is met standaard klinische apparaten, is onderzoek naar deze aandoening slechts een casusrapport en zelfs dit kan geen referentie zijn vanwege eenzijdige selectie, implementatie die niet in overeenstemming is met de operationele definities, gebrek aan adequate basisstudies, gebrek aan vertaalmateriaal en het ontbreken van een onderscheid tussen tekorten in de acute en chronische fasen van het herstelproces.
Wat weten wetenschappers over het syndroom van Bálint?
Symptomen van het syndroom van Bálint worden gevonden in gevallen van 29-jarige migrainepatiënten. Vóór migrainehoofdpijn ervaren patiënten een onvermogen om alle objecten in het gezichtsveld tegelijkertijd te zien; onvermogen om hand- en oogbewegingen te coördineren; en het onvermogen om een object te zien wanneer het wordt besteld. Deze symptomen verschijnen niet vóór migraine en verschijnen niet opnieuw wanneer de migraine voorbij is.
Een studie van patiënten met corticobasale gangliondegeneratie (CBGD) toonde ook de ontwikkeling van het syndroom van Bálint. Als gevolg van CGBD ervaren patiënten een onvermogen om hun ogen te richten op visuele objecten in hun perifere velden. De patiënt kan ook geen objecten in zijn perifere vlak bereiken en aanraken.
Een patiënt met aangeboren doofheid vertoont gedeeltelijke symptomen van het Bálint-syndroom. Deze patiënt ervaart het onvermogen om gelijktijdige gebeurtenissen in zijn gezichtsveld te zien. Hij kan zich ook niet focussen en objecten volgen met zijn ogen. Bovendien wordt hij ook niet in staat om naar een voorwerp te wijzen wanneer hem dat wordt gevraagd. Het syndroom van Bálint wordt zelden gerapporteerd bij kinderen, maar verschillende recente onderzoeken tonen aan dat deze aandoening bij kinderen kan voorkomen. Gevallen met 10-jarige jongens met het syndroom van Bálint zijn gemeld. Vergelijkbare resultaten werden gezien bij 7-jarige jongens. Bij kinderen zijn de resultaten van dit syndroom meestal moeilijk bij het doen van schoolwerk, vooral lezen. De onderzoekers moedigen zorgvuldiger toezicht op dit syndroom aan, zodat adequate revalidatie beschikbaar is en patiënten zich onmiddellijk kunnen aanpassen aan de omgeving.
Waarom ervaar ik dit syndroom?
Visuele problemen bij het syndroom van Bálint worden meestal veroorzaakt door schade aan het bovenste deel van de temporaal-occipitale lob aan beide zijden van de hersenen. De temporale kwab bevindt zich aan de zijkant van de hersenen dichtbij het oor en de achterhoofdskwab bevindt zich achter in de hersenen. Daarom verwijst de occipitale lob naar de zijkant en de achterkant van de hersenen. Bij het syndroom van Bálint zal ook het bovenste deel van de pariëtale kwab aan beide zijden van de hersenen worden aangetast. De pariëtale kwab is het centrum van de hersenen.
Hoe een diagnose stellen van dit syndroom?
Gebrek aan kennis van dit syndroom kan diagnostische fouten veroorzaken zoals blindheid, psychose of dementie. Symptomen van het syndroom van Bálint worden het meest waarschijnlijk als eerste opgemerkt door therapeuten bij het bieden van revalidatie na hersenletsels.
Echter, als gevolg van de schaarste tussen beoefenaars in het begrip van het syndroom van Bálint, worden de symptomen vaak verkeerd uitgelegd zonder te worden beschouwd als een mogelijkheid en niet gevolgd door een medische bevestiging. Elke ernstige verstoring van de representatie van de ruimte, die spontaan verschijnt na bilaterale pariëtale schade, vertoont een sterke aanwezigheid van het Bálint-syndroom en moet worden onderzocht. Een studie rapporteerde dat schade aan de bilaterale occipito in de pariëtale sectie lijkt te zijn opgenomen in het syndroom van Bálint.
Wat zijn de behandelingen voor dit syndroom?
In termen van specifieke revalidatie voor visuele waarnemingsstoornissen zoals het syndroom van Bálint, is de beschikbare literatuur zeer zeldzaam. Volgens één onderzoek zou de revalidatietraining zich moeten richten op het verbeteren van het visuele scannen, het ontwikkelen van visuele begeleidingsbewegingen en het vergroten van de integratie van visuele elementen. Er zijn maar heel weinig behandelingsstrategieën voorgesteld en sommige zijn bekritiseerd omdat ze onvoldoende ontwikkeld zijn en moeten worden geëvalueerd.
De drie benaderingen voor revalidatie van perceptuele beperkingen, zoals te zien bij het syndroom van Bálint, zijn:
- De adaptieve (functionele) benadering omvat functionele taken door gebruik te maken van iemands sterke punten en vaardigheden, hen te helpen problemen te overwinnen of de omgeving te veranderen om hun handicap te verminderen. Dit is de meest populaire benadering.
- Een verbeteringsaanpak, waarbij het herstel van het CZS wordt belemmerd door het oefenen van perceptuele vaardigheden, die vaak worden gebruikt bij dagelijkse activiteiten. Dit kan worden bereikt met activiteiten op de tafel voor sensomotorische oefeningen.
- Een multi-context benadering, gebaseerd op het feit dat leren niet automatisch wordt overgedragen van de ene situatie naar de andere. Het gaat om trainingsstrategieën die zijn gericht op meerdere omgevingen met uiteenlopende taken en eisen van de beweging en waarin de taak van zelfbewustzijn is geïntegreerd.
