inhoud:
Medische video: Curious Beginnings | Critical Role | Campaign 2, Episode 1
In 1988 zei George H.W Bush, toen vice-president van de Verenigde Staten: "We hebben wat seks gehad ... eh ... tegenslagen." waar hij een toespraak moest houden over het succes van het landbouwbeleid dat hij met president Reagan had voltooid. Lang nadat zijn politieke carrière in een geschiedenisboek was gegraveerd, werd alleen door het bredere publiek herinnerd aan deze tragische misstap over het hogere leiderschap van Bush.
Er zijn enkele dingen die je echt wilt zeggen, dingen die je kunt 'vergeven' als je per ongeluk loslaat, en er zijn ook dingen die een ramp kunnen veroorzaken als je het woord zegt - wie het leuk vindt of niet, komt vaak uit je mond. Laten uitglijden. Dit is de grootste angst voor elke openbare spreker. Maar wat zorgt er eigenlijk voor dat je het leuk vindt om vrijgelaten te worden als je praat?
Gebroken, lang verborgen bedoelingen van het hart?
Losheid, verstuikingen van de tong of lethargie zijn populaire termen die tegenwoordig op een komische manier worden gebruikt wanneer iemand een fout maakt tijdens het praten. In deze situatie 'plaagt' het gebabbel of het publiek de spreker vaak dat de spraakfout eigenlijk is wat hij eerlijk wil zeggen.
In de wereld van de psychologie wordt uitglijden ook Freudiaanse slip genoemd, die orale of geheugenfouten beschrijft waarvan wordt aangenomen dat ze verband houden met het onderbewustzijn. Veelvoorkomende voorbeelden zijn het bellen van de naam van een partner met een oude naam, een verkeerd woord zeggen of zelfs een verkeerde interpretatie van geschreven of gesproken woorden. Het is een beroemde psychoanalyticus, Sigmund Freud, die deze slippagentheorie heeft geïnitieerd.
"Er zijn twee factoren die een rol lijken te spelen bij het brengen van de 'intentie van het hart' in het menselijke bewustzijn: ten eerste, de inspanning van aandacht, en ten tweede, de determinant van de geest gehecht aan psychische materie, 'zei Freud in zijn boek, The Psychopathology of Everyday Life. "Naast het vergeten van de naam, is er nog een vergeetachtigheidssituatie die wordt gemotiveerd door het verminderen van emoties," vervolgde Freud. Namelijk, laten uitglijden. Hij vermoedt dat onaanvaardbare gedachten of overtuigingen worden tegengehouden door het bewustzijn, en deze "uitglijdende" momenten helpen je je ware harten te realiseren en uit te drukken.
Hoewel Freud veel verborgen betekenissen overbrengt achter de reden dat we werden vrijgelaten toen we spraken, was dodelijkheid niets dan een onvermijdelijk deel van het leven. Volgens Heel goed, iemand maakt meestal een tot twee fouten voor elke 1000 woorden die ze zeggen. Dit aantal varieert van 7-22 gemiddeld oraal losjes elke dag, afhankelijk van hoeveel mensen er spreken. Als Freud gelijk heeft, is ieder van ons een tijdbom die wacht om te ontploffen.
Hoe gaat het proces van uitglijden?
Cognitieve expert Gary Dell, hoogleraar taalwetenschap en psychologie aan de Universiteit van Illinois, werd geciteerd uit Psychologie vandaag stelt dat tonglosheid duidt op het vermogen van een persoon om taal en zijn componenten te gebruiken. Volgens Dell zijn concepten, woorden en stemmen met elkaar verbonden in drie netwerken in de hersenen - semantiek, lexica en fonologie - en de manier van spreken komt voort uit de interacties van de drie. Maar af en toe, deze hersennetwerken, die werken via een proces genaamd "activering van de implementatie," struikelen vaak over elkaar (vanwege het concept van vergelijkbare woorden, dubbelzinnige uitspraak, soortgelijke associaties tussen woorden, of gewoon "fout" van de hersenen). Het resultaat is een tongverstuiking. En dit is volgens hem een goede zaak. Een taalproductiesysteem dat fouten vertoont, maakt de productie van nieuwe woorden mogelijk. Spraakuitgifte is het belangrijkste bewijs van taalflexibiliteit, een bewijs van de grote behendigheid van de menselijke geest.
Een van de meest voorkomende soorten taalfouten die taalkundigen hebben gevonden, is wat 'banalisatie' wordt genoemd, de vervanging van woorden die door de verkeerde worden bedoeld, die meer vertrouwd of eenvoudig is. Er is ook spoonerisme (genoemd naar Eerw. Willam Archibald Spooner die zich vaak verkeerd heeft beoordeeld), wat een slapstick is van spraak die ertoe leidt dat we woorden in zinnen doorhalen als gevolg van het woord "activatie verspreid" in het racebrein. Dus, wees "Rich base-saving" of "Cow like my milk".
In de jaren tachtig theoretiseerde psycholoog Daniel Wegner dat een hersensysteem dat tot doel heeft te voorkomen dat je uitglijdt, misschien wel het wapen is om te eten, mijnheer. Volgens zijn theorie blijft het onbewuste proces onze geest verkennen om onze diepste verlangens op slot te houden. In plaats van de geest onderdrukt te houden, geeft het het onderbewustzijn door aan de hersenen, waardoor je erover nadenkt in een bewuste staat. Dus blijf gewoon aftellen voordat je echt laat ontglippen.
"Als we ergens over nadenken, geven we prioriteit aan de woordkeuze die relevant is voor dat onderwerp; ze worden voorbereid om mondeling gesproken te worden wanneer we ze nodig hebben ", zegt Michael Motley, een psycholoog van de University of California Davis, geciteerd door BBC, Bij elke actie moeten de hersenen alternatieve woorden in de geest bewerken die met elkaar concurreren om te verschijnen; Wanneer het bewerkingsproces mislukt, treedt er een crash op.
Bovendien kan de geest worden aangetrokken door aas dat op tijd is. Bijvoorbeeld tijdens de lunch met vrienden die glimmende blauwe horloges dragen. Je zou onbewust de ober kunnen bellen om een "horloge" te bestellen in plaats van een "lepel" omdat het horloge van je vriend je aandacht steelt. Deze vrijheid van meningsuiting vertegenwoordigt in essentie niet de diepste duistere verlangens die Freud zei, hoewel deze ontsporing ons iets zou kunnen laten zien dat onze aandacht vangt zonder ons eigen bewustzijn.
Mensen die nerveus zijn, zijn gevoeliger voor uitglijden, zij die ocs hebben, zijn meer immuun
De meerderheid van de orale loslating is niets meer dan het activeren van het netwerk van taalvaardigheden en spraak in de verkeerde hersenen. Als een zenuwachtig oog kan een systeemfout optreden en niet elke fout heeft een diepe betekenis.
Maar iedereen is anders in zijn kwetsbaarheid om in spraak te verdwijnen. Zoals gemeld door het onderzoek van Donald Broadbent van de universiteit van Cambridge, gerapporteerd door NY Times, Sommige bewijzen laten bijvoorbeeld zien dat mensen met een obsessief-compulsieve persoonlijkheid relatief meer resistent zijn tegen tongverrekkingen.
Deze factor is meer het succes van de persoon bij het sorteren van woorden en het drukken op de keuze van concurrerende woorden om te verschijnen. Om één actie te kiezen - praten, een beweging maken - moet de geest tegelijkertijd de verscheidenheid aan potentiële alternatieven die zo groot zijn, onderdrukken. Wanneer de geest de potentiële overloop van potentiële actie niet onderdrukt, treedt er een breuk op. Degenen die OCS hebben, hebben "programmeren" dat beter is in het beheersen van hun acties.
Daarnaast is focus een belangrijke factor. Hoe meer aandacht u in één actie stopt, hoe minder waarschijnlijk een ongewenste alternatieve reactie zal zijn. Wanneer de hersenen zich niet optimaal richten, zullen alternatieve reacties waarschijnlijker zijn om de leegte in de hersenen te vullen die moet worden opgevuld met wat we bedoelen, dus we zijn gevoeliger voor uitglijden.
Onderzoekers van de Universiteit van Oxford vonden dat mensen die over het algemeen nerveus zijn meer spraakfouten maken. De onderzoekers van Oxford interpreteerden deze bevindingen ook in termen van aandacht, meer dan psychodynamische oorzaken. Ze stellen voor dat de angst van de angstige persoon en zijn preoccupatie met worden ondergedompeld in het concurreren met wat hij ook in de handen doet om de aandacht van de hersenen te trekken, waardoor hij kwetsbaar wordt voor vrijlating.
Bovendien lijkt iemand die vatbaar is voor één type fout - zoals uitglijden - even kwetsbaar voor allerlei andere onbelangrijke fouten; bijvoorbeeld struikelen wanneer er geen obstakel is voor een obstakel en ook de naam vergeten. Dit feit wijst volgens de onderzoeker op een algemene factor die invloed uitoefent op alle aspecten van de mentale functie. Hoe sneller je spreekt, hoe groter de kans dat hersencommunicatienetwerken uit de verwerking van eerdere woorden nog steeds 'hot' zijn; hoe meer stimulatie wordt ervaren door de spraakmogelijkheden van het netwerk, hoe groter de kans dat u praat.
Het is waar dat sommige gevallen van lethargie inderdaad het onderbewustzijn en de gevoelens van de spreker kunnen uitdrukken, maar in veel andere gevallen is praten alleen een kwestie van onbegrip, taalfouten en andere triviale fouten die niet bezorgd hoeven te zijn.
LEES OOK:
- Wat is het favoriete nummer in je hoofd?
- Zesde Indra, is er echt?
- 4 veroorzaakt nachtmerries
